Прв круг (Пасха – Педесетница). Прва недела. Недела на Пасха

RSS

Прв круг (Пасха – Педесетница). Прва недела. Недела на Пасха

05 Мај

По отношение на Евангелските и Апостолските четения, по църковното изчисляване на времето годината започва от Светлото Христово Възкресение и се дели на три кръга:

Първият кръг включва осемте седмици, или недели от Пасха до Петдесетница или Троичната неделя, включително.
Вторият кръг включва 36-те седмици от първата неделя подир Петдесетница до Великия пост.
Третият кръг включва седмиците на Великия пост.

*****************

Светлая седмица

Неделя 1-я — Пасха;
Неделя 2-я по Пасхе. (Антипасха). Воспоминание уверения апостола Фомы
Неделя 3-я по Пасхе, Память святых жён-мироносиц
Неделя 4-я по Пасхе, о расслабленном

Преполовение Пятидесятницы;

Неделя 5-я по Пасхе, о Самарянке
Неделя 6-я по Пасхе, о слепом

Вознесение Господне;

Неделя 7-я по Пасхе, свв. отцев Первого Вселенского Собора
День Святой Троицы (Так же именуется Пятидесятницей. В этот и последующий день воспоминается сошествие Святого Духа на Апостолов)

День Святого Духа (первый понедельник по Пятидесятнице);

Суббота. Отдание Пятидесятницы;

Неделя 1-я по Пятидесятнице, или Неделя Всех святых

Заговенье на Петров пост. Окончание пения Триоди цветной. Счёт Недель (воскресений) от дня Пятидесятницы начинается со следующего воскресенья после Пятидесятницы. Неделя 2-я по Пятидесятнице, или Неделя всех святых, в земле Российской просиявших.

******************

(1) Недела – Недела на Пасха; (2) Недела – Томина Недела; (3) Недела – Св. Мироносици; (4) Недела – Недела на Раслабениот; (5) Недела – Недела на Самарјанката; (6) Недела – Недела на Слепиот; (7) Недела – Недела на Светите Отци од I Вселенски Собор; (8) Недела – Педесетница

***************************************

Непереходящие праздники (также неподвижные праздники) — христианские праздники с неподвижными датами по солнечному календарю.

Двунадесятые непереходящие праздники:

Двунадесятые праздники (по хронологии церковного года, который начинается 1 (14) сентября):

Рождество Пресвятой Богородицы — 8 (21) сентября;
Воздвижение Креста Господня — 14 (27) сентября;
Введение во храм Пресвятой Богородицы — 21 ноября (4 декабря);
Рождество Христово — 25 декабря (7 января);
Крещение Господне — 6 (19) января
Сретение Господне — 2 (15) февраля;
Благовещение Пресвятой Богородицы — 25 марта (7 апреля);
Вход Господень в Иерусалим — ближайшее воскресенье перед Пасхой — переходящий;
Вознесение Господне — 40-й день после Пасхи, всегда в четверг, — переходящий;
День Святой Троицы — 50-й день после Пасхи, всегда в воскресенье, — переходящий;
Преображение Господне — 6 (19) августа;
Успение Богородицы — 15 (28) августа.

Другие великие праздники:

1 (14) января — Обрезание Господне и память свт. Василия Великого
24 июня (7 июля) — Рождество Иоанна Предтечи
29 июня (12 июля) — День святых первоверховных апостолов Петра и Павла
29 августа (11 сентября) — Усекновение главы Иоанна Предтечи
1 (14) октября — Покров Пресвятой Богородицы

****************************************

Неделя Антипасхи. Тропаръ, глас 7.

Запечатану гробу, / живот от гроба возсиял еси Христе Боже, / и дверем заключенным, / учеником предстал еси, / всех воскресение: / дух правый теми обновляя нам, / по велицей Твоей милости.

Кондак, глас 8.

Любопытною десницею / жизноподатеъная Твоя ребра Фома испыта, Христе Боже, / созаключенным бо дверем яко вшел еси, / с прочими апостолы вопияше Тебе: / Господь еси и Бог мой.

****************************************

Източник: agiameteora.net
Превод: Мартин Ганев

Цялата седмица от Светата Пасха до следващата неделя, т.е. до Томина неделя, се нарича “Светла седмица”^{^[1]}. Защо се именува по този начин? В древната история на Църквата е съществувал чинът на Оглашените, т.е. на всички онези, които произхождали от езичниците или иудеите и са се обучавали в истините на християнската вяра, за да станат нейни членове в тайнството на Кръщението. По онова време Кръщението не е било индивидуално или семейно събитие, както е днес, но това събитие се отнасяло до изпълнението^{^[2]} на Църквата. Затова оглашените са се кръщавали групово в нощта на Велика събота срещу Неделята на Пасха. С Кръщението във водата “ветхият човек”, човекът на греха умира и с благодатта на Светия Дух се ражда новият, обновеният и подновеният, който заживява възраждането и обновлението. Седмицата, която следвала Пасхата се нарича “Седмица на обновлението” точно поради този факт на възобновяването. Тъй като кръстените през цялата седмица са носели бели дрехи, тази седмица също се нарича “Бяла” или “Светла седмица”.

Седемте дни от “Седмицата на обновлението” се считат за един ден, като продължение на Неделята на Пасха. Според 66-то правило на Шестия вселенски събор верните трябва да отпразнуват седмицата с духовно веселие, т.е. пеейки псалми и химни, а не с танци и развлечения; участвайки през цялата седмица в богослужението на Църквата и причастявайки се всекидневно, въпреки факта, че предходния ден са се хранили с блажни храни; да празнуват съвъзкресени с възкръсналия Господ. По време на Светлата седмица се храним с месо и в сряда и в петък. Траурният характер на Постите не намира място в събитието на Възкресението на Христа. “По време на Светлата седмица е позволено да се храним с месо в сряда и петък, защото този Господски седемдневен период се счита за един ден.”

По време на Светлата седмица се пее всекидневно последованието на Пасха без “Приидите, приимите свѣтъ”, нещо, което е възприето като един по-късен обичай и не се споменава в образците на Пентикостара. Този чин се е получил като подражание на последованието на “Благодатния огън” в храма на Божи Гроб в Йерусалим.

Но защо всяка година се празнува Светлата седмица? Много отговарят на този въпрос с отговора – “по исторически причини”. Църквата обаче не живее само с миналото. Причината за празнуването е напълно духовна. И коя е тази причина? Тъй като поради нашите прегрешения ние зацапваме белия хитон на Кръщението, ние се нуждаем от освещаване в покаянието. Трябва отново да станем храм на Светия Дух. Както казва и ап. Павел “тъй и ние да ходим в обновен живот” (Рим. 6,4). Необходимо е освещаване, възраждане, обновяване. “Осветете се братя”, както казва тропарът и “след като оставите ветхия човек, да живеете новия живот”. А също и както се пее в един друг химн – “върни се в себе си човече! Стани нов и вместо ветхия човек празнувай освещаването (обновяването) на твоята душа. Колкото време е останало от твоя живот, нека се възроди!”

Светлата седмица за верните се превръща в повод за духовно плодородие и добра промяна. В древната Църква Светлата седмица е била първата седмица от църковната година, начало на която се е смятало Неделята на Пасхата.

И накрая, със Светлата седмица започва в храмовете четенето на Евангелието според ев. Йоан.

^{^[1]} От гръцки тази седмица се нарича Διακαινήσιμος εβδομάς, което по-скоро би се превело на български като “Седмица на Обновлението”, за разлика от приетия на български превод като “Светла седмица”. – Бел. пр.

^{^[2]} Думата на гръцки е πλήρωμα, което на български може да се преведе богословски двусмислово като “изпълнението” или “изпълването” на Църквата. – Бел. Пр.

****************************************

Автор: арх. Мелетий Вадраханис
Източник: http://www.pmeletios.com
Превод: Мартин Ганев

Нашата Църква всяка година в петък от Светлата седмица чества празника на “Живоприемни и Живоносни източник”. Този празник е бил установен по следния начин. През V век в Константинопол е открито аязмо на Богородица от император Лъв I Тракиец (457 – 474), наречен по това време Макелий, в близост, до което императорът построил величествен храм, посветен на “Живоприемни и Живоносни източник”, т.е. на нашата Богородица. Богородица е наречена по този начин, защото е приела в утробата си Подателя и Владетеля на живота Христос. Така поради аязмото, което извирало постоянно и е било причина за множество изцеления, не би могло да съществува по-добро име за храма от същото такова. Освещаването му било извършено в Светли петък от Светлата седмица и от тогава е прието Православната Църква да чества паметта на този храм всяка година на същия ден.

Този храм през времето е претърпял различни поражения от земетресения и вражески нашествия, като най-голямото е било по време на турското робство, когато е бил разрушен напълно. Възстановен е отново през 1833 – 1834 (в рамките на 15 месеца) по времето на султан Махмуд II и патриарх Константин I. Това е всеизвестният храм “Живоприемни източник” Балаклъ. За пръв път пътешественикът Gerlach (1576) споменава легендарните риби, от които прозхожда турското название Балаклъ (Θ.Η.Ε. 5, 1242).

Така Богородица, която е почитана в продължение на цялата Св. Четиридесетница с последованието на Богородичния акатист, непосредствено след Възкресение Христово я почитаме с празника “Живоприемни източник”. Бихме могли дори да кажем, че това е първият Богородичен празник непосредствено след Възкресение Христово. А този празник не е толкова възпоменание на факта с намирането на Богородичното аязмо или с въздигането на храма, колкото с това, че това е едно тържество и напомняне на живата реалност на факта, че нашата Богородичка – като човек – е извор на Живота. На факта, че Христос е истинният Живот и Христос е Този, Който е Подател на живота.

Св. пророк Мойсей във Второзаконие (8,3) казва “Той те смиряваше, мъчеше те с глад и те хранеше с манна, която ти не знаеше, не знаеха и твоите бащи, за да ти покаже, че човек не само с хляб живее, но човек живее с всяко (слово), което излиза из устата на Господа;”. А именно, че ако Бог пожелае, човек може да съществува по чудесен начин, дори когато ги няма материалните блага. По същия този начин, когато израилтяните са преминавали пеш през пустинята в продължение на 40 години, въпреки всичко, техните дрехи не са овехтели и обущата им не са се износили, и техните нозе не са хванали мазоли и не са били отекли (Второз. 8,4). Тази категоричност от Второзаконие е спомената и от Христос в изкушенията Му, когато дяволът е поискал от Него да превърне камъните в хляб. Христос като човек, подобно на пр. Мойсей и пр. Илия е преживял четиридесет денонощия без храна с помощта на Бога. Това е и смисълът на Постите. Днес казваме “не мога да живея без месо или без мляко и останалите блажни храни.” Църквата обаче изисква от нас да постим, за да ни поучи, че Бог е Този, Който дава живот, а не храните сами по себе си. Обикновено си мислим, че приемайки всекидневно съответния брой калории, те са тези, които подържат нашия живот. Също така си мислим, че материалната храна има някакви живителни субстанции сами по себе си, и че следователно има силата да ни животвори. Докато в действителност, храните дори и да имат свойството да ни подържат е поради факта, че и в тях съществува божието действие. Храната сама по себе си няма живот и не може да ни даде живот.

Ако обърнем внимание на новинарските емисии на медиите и средствата за масова комуникация, или четем политически и военни списания, ще установим, че постоянно се говори за “земя на интереси” или за “важни интереси” и “жизненоважни потребности”. И за всичко това се говори, тъй като човек се е отдалечил от истината на Евангелието толкова много, за да повярва, че в земята, която има петрол, уран и благородни метали, а както и материалните интереси, които съществуват в различни сектори са тези, които дават живот на човека. И благодарение на същите тези интереси, за които човек си мисли, че му дават материален живот, той провежда кръвопрοлитни войни, води до екологична катастрофа цялата наша планета и цивилизация, потапя в печал и болка големи участъци от планетата Земя. И докато всяка държава преследва безпощадно крадци, убийци и терористи, които се намират на нейната територия, на едно международно равнище същата тази държава прилага същите незаконни методи, подобно на своите нарушители. Ето окаяното състояние, което стигаме поради нашето идолопоклонство и отчуждението ни от Бога.

Обаче, освен материалния, мимолетен и смъртен живот, който Бог ни дава, Той ни предоставя и живот вечен, нетленен и небесен. Нашият земен живот има малка ценност сама по себе си, докато вечният живот има едно вечно значение. Бог не ни е създал, за да живеем, шестдесет, седемдесет, повече или по-малко години. Ние сме разумни същества създадени за безсмъртие. Измежду три-четири милиона животински видове, само човекът има разум, съзнание, цивилизация и копнеж по вечността. Само човекът притежава това качество, защото само човекът е бил сътворен с тази цел.

В глава VI от Евангелието според Йоан, след като евреите поискали да срещнат Христос непосредствено след чудото с насищането на петте хиляди, Христос им казал “дирите Ме не за това, че видяхте чудеса, но за това, че ядохте от хлябовете и се наситихте. Трудете се не за храна тленна, а за храна, която пребъдва до живот вечен и която ще ви даде Син Човеческий;” След тази Христова заръка евреите отново Го предизвикали да направи чудо подобно на това, което Мойсей е направил, давайки им манна от небето, но тогава Христос им казал “не Моисей ви даде хляба от небето, а Моят Отец ви дава истинския хляб от небето”. Манната е била храна от небето, но храна материална. Тя съхранявала само биологичния живот, докато истинският хляб дава живот вечен.

След това разкритие Христос е казал няколко много значителни, но и много неясни и парадоксални слова. “Моят Отец ви дава истинския хляб от небето. Защото Божият хляб е Онзи, Който слиза от небето и дава живот на света”. Когато евреите Му казали да им даде от този хляб, Той им открил, че “Аз съм хлябът на живота”, сиреч хлябът, който дава живот. “Който дохожда при Мене, няма да огладнее; и който вярва в Мене, няма да ожаднее никога”. Евреите започнали да роптаят срещу Христос, защото нарекъл Себе Си “хляб на живота”. Когато Христос ги е наситил материално с чудеса, евреите не са се възроптали, тъй като са Го считали за пророк и са възнамерявали да Го направят цар. Сега, когато започнали да осъзнават, че загубват своето материално пиршество се възроптали. Ето това са основните интереси на човека.

Христос обаче отново им припомнил и им казал, че техните бащи, които ядоха от хляба, който те считат за небесен, т.е. манната в пустинята, са умрели. Докато този хляб, който е Самият Той, всеки, който яде от него, не ще умре. Следователно, това е хлябът, който ни освобождава от смъртта и в когото не трябва да виждаме просто храна и тление. “Аз съм живият хляб”, сиреч животворящият хляб, “слязъл от небето; който яде от тоя хляб, ще живее вовеки; а хлябът, който Аз ще дам, е Моята плът, която ще отдам за живота на света. Който яде Моята плът и пие Моята кръв, има живот вечен, и Аз ще го възкреся в последния ден… Който яде Моята плът и пие Моята кръв, пребъдва в Мене, и Аз в него”. С тези Свои слова Христос разкрива, че истинският и вечният живот придобива всеки с участието си в тайнството на Светата Евхаристия.

Ето това е посланието на празника “Живоприемни източник”. Напомня ни за пореден път, че Богородица роди Христос, Този, Който е Животът и Подателят на живота. Подател на материалния и духовния живот, на смъртния и безсмъртния, на тленния и нетленния. Напомня ни също, че с тайнствата на Църквата можем и ние да се съединим с Христа и да придобием живот вечен, живот истински и щастлив.

*****************************************

Благодарение на обемната литература, в която се коментират византийските източници, разказващи за спомена за светилището на Божията Майка близо до Цариград, повлияло върху установяването на празника Живоприемни източник в православните църкви, можем да кажем нещо повече за това как е възникнал този празник, който сърбите наричат „Източни петък”.

Въпреки че светилището на Света Богородица Изворна е възникнало още в V или VІ век, тоест по време на царуването на византийските царе Лъв І (457-474) или Юстиниан (527-565), службата (в литургичния смисъл на думата), посветена на култа, който се почитал тук и на обновяването на първоначалния храм на Божията майка, била съставена по времето на Палеолозите, в първите десетилетия на ХІV век. Писател на службата и други сродни текстове за прослава на многовековните чудотворни изцеления в Изворната Богородична църква (τής Θεοτόκου τής Πηγής), които бързо влизат в богослужебна употреба, е византийският историк и поет Никифор Калист Ксантопул между 1308 и 1320 г. Също така, в началото на ХІV век и Мануил Филес съставя множество стихове в чест на изцеленията в Богородичното светилище.

Гръцките, а по-късно и руските Цветни триоди (Пентикостари) от онова време отбелязват, че празникът на Богородица Живоприемни (което е по-точно от Живоносни) Източник (Ζωοδόχος πηγή) се чества в петъка на Светлата седмица. Трябва да споменем, че епитетът „източен” тук не се отнася до посоката на света, а до “извор”, “източник”. Изследователите не са посочили дали тази служба е намерила място в сръбско-славянските цветни триоди, но тя все пак е поместена в Пентикостара (в руска редакция), който днес се ползва в нашата църква. В заглавието в Синаксара се посочва, че този празник е посветен на „Пресветата Владичица Богородица Живоприемни източник”. По-нататък се казва, че в този ден се празнува обновяването на храма на Богородица, наречен Живоприемни източник, и се чества паметта на чудесата, станали при Извора. Синаксарът съдържа и данни за основаването на светилището и за царете, които са го обновили, най-често от благодарност за получените изцеления. Тъй като се споменават много владетели, ясно е, че дворът е бил тясно свързан с обителта при това светилище.

В култовите съчинения на Никифор Калист Ксантопул се дава описание на храма на Богородица Изворна, обновен по негово време. Църквата, казва Калист, е имала правоъгълна форма, оградена с четири портика. Криптата представлявала най-важната част от храма и към нея водели две стълбища с по 25 стълби. В криптата се намирал чудотворният извор, чиято вода се стичала в един мраморен басейн. Стените на църквата били изписани с фрески. Храмът имал три параклиса, посветени на Богородица, на свети Евстатий и на света Анна.

Основаването на храма на Св. Богородица Живоприемни източник се обяснява от една легенда и един исторически извор. Когато бъдещият византийски цар Лъв Тракиец дошъл като обикновен воин в Константинопол, в мочурищата пред Златните порти срещнал един слепец, който го помолил да го поведе и напои. Докато Лъв търсел вода, се чул глас, който му казвал къде се намира тя и че трябва да умие очите на слепия в нея. Гласът му предсказал, че ще стане цар и че на това място трябва да построи църква, в която хората ще могат да намерят изцеление. Лъв го послушал и слепецът прогледнал, а самият той по-късно наистина станал цар. Когато стъпил на императорския престол, близо до извора построил великолепна църква.

Че издигането на храм по времето на Лъв І е легенда, показва хроникьорът на Юстиниан Прокопий, който приписва основаването на това светилище на своя защитник: „А на нея (Богородица) построил друг храм на мястото, наречено Извор (Πηγή). Тук се намира гъста кипарисова гора, малка горичка сред свежи полета, пълни с цветя, градина с дивни плодове, извор, който тихо ромоли със своята сладка, пивка вода, всичко това е особено подходящо за светилище. Такова е пространството около светилището; а самият храм едва ли би могъл да се опише достойно, нито да се обрисува мислено, нито да се говори за него шепнешком. Достатъчно е само да кажем, че със своята красота и големина той превъзхожда повечето храмове” (За строежите).
Най-прецизните данни за времето на построяване на манастира Ζωοδόχος πηγή ни предлага византийският историк Георги Кедрин (ХІ-ХІІ век). Той твърди, че Юстиниан е съградил манастир в 33-тата година от своето царуване, следователно в 559-560-та г.

Многобройните чудеса, станали от времето на основаването на светилището до обновяването му по времето на Андроник ІІ Палеолог, са посочени в запазените писмени извори. Неизвестният писател от времето на Константин VІІ Багренородни (средата на Х век) изброява 47 чудеса, станали от построяването на храма чак до Х век. По време на латинската власт в Цариград водата от извора престанала да бъде чудотворна, което продължило и при царуването на Михаил VІІІ Палеолог, който водел проуниатска политика по отношение на западната Църква. А по времето на Андроник ІІ Палеолог, който отхвърлил политиката за обединяване на църквите, Богородица показала своята милост с това, че върнала чудотворната сила на водата в светилището.
Въпреки че мястото на Богородичния култ било извън стените на Цариград, до него се намирал дворецът на царете, идващи с тържествена свита. Това най-често ставало на Възнесение Господне. На Спасовден царят, както свидетелства Константин VІІ Багренородни (913-959) в своето съчинение за церемониите в двореца, пристигал в атриума, за да посрещне след това патриарха в притвора. Двамата тържествено влизали в църквата, продължавали до амвона и царските двери, за да влязат след това в олтара и да участват в богослужението (Литургията). Царят поставял своите дарове на Светия престол, излизал из храма и се качвал в катехумената, където имало малка зала, която използвал след Литургия. По време на тържествения обяд представителите на зелените и сините (политически групировки в Цариград) стояли в атриума, а молитвените възгласи по време на литията, която следвала след това, прославяли първо Богородица, а после и Христовото Възнесение. Запазен е и писмен източник, че василевсът Никифор ІІ Фока е прекарал Спасовден в Изворната църква.

Лъв Дякон (втората половина на Х век), говорейки за въстанието, избухнало на Възнесение 967 г., посочва, че според обичая императорът бил в храма извън градските стени, наречен Изворен, посветен на Богородица. Йоан Скилица (втората половина на ХІ век), говорейки за същото събитие, споменава празнуването на Възнесение при Извора. Това повтаря и Георги Кедрин. Йоан Зонара (първата половина на ХІІ столетие) изтъква, че по стар обичай на един от Господските празници василевсът отивал в светия храм на Извора. Когато празникът на Св. Богородица Живоприемни източник бил формално установен, както изглежда, бил отбелязван много тържествено в петия ден на Светлата седмица в главния императорски дворец в града. Това било началото на разпространението на почитта към Св. Богородица Изворна извън самото светилище край цариградските стени. Главният посредник, изглежда, била Великата Лавра на Света Гора, защото манастирът на Богородица Изворна през 40-те години на ХІV век става метох на този атонски манастир.

До всички тези данни е най-лесно да се стигне посредством текстовете, отнасящи се до тълкуването на широко известната и разпространена иконографска визия за Св. Богородица от типа Живоприемни източник, възникнала под влияние на светилището на Света Богородица Изворна край константинополските стени. Според най-новите изследвания на Татяна Стародубцев „Култът към Богородица Живоприемни източник и неговият отзвук в иконографското изкуство от времето на Палеолозите”, Зограф 33, 2009), за най-известни изображения на Богородица от този тип се смятат фреските в притвора на църквата Афендико в Мистра (между 1313 и 1322 г.), в акросолиума на гроба на деспот Димитрий в нартекса на цариградската Хора (около 1340 г.), в притвора на храмовете на Свети Архангел Михаил в Лесново (1349) и Възнесение в Раваница (около 1387), на западната стена на църквата Успение във Волотово до Новгород (1363-1390) и в олтара на югоизточния параклис на храма на Светите Теодоровци в Мистра (около 1400). Въпреки че службата на Богородица Живоприемни източник не е присъствала в сръбските богослужебни книги през средните векове, изобразяването на този много значим Богородичен култ намира отзвук в живописта на такива известни манастири като Лесново и Раваница. | http://www.svetiapostoli.com

Превод: Татяна Филева

******************************************

Неделя на ПАСХА

В Светло Христово Възкресение:
На литургията Деян. 1:1-8. Ев. Иоан. 1:1-17. На вечернята Ев. Иоан. 20:19-25.

Светъл понеделник Деян. 1:12-17:21-26. Ев. Иоан. 1:18-28.
Светъл вторник Деян. 2:14-21. Ев. Лук. 24:12-35.
Светла Сряда Деян. 2:22-36. Ев. Иоан. 1:35-51.
Светъл Четвъртък Деян. 2:38-43. Ев. Иоан. 3:1-15.
Светъл Петък Деян. 3:1-8. Филип. 2:5-11. Ев. Иоан. 2:12-22.
Светла Събота Деян. 3:11-16. Ев. Иоан. 3:22-33.

В Света и Велика Неделя Пасха (Евангелие от Матей (28:1-9), Евангелие от Иоан (1:1-17), Из Деяния на Светите Апостоли (1:1-8))

ПАСХА. УТРЕННИ ВЪЗКРЕСНИ ЕВАНГЕЛИЯ
1. Мат. 28:16-20.
2. Марк 16:1-8.
3. Марк 16:9-20.
4. Лука 24:1-12.
5. Лука 24:12-35.
6. Лука 24:36-53.
7. Иоан. 20:1-10.
8. Иоан. 20:11-18.
9. Иоан. 20:19-31.
10. Иоан. 21:1-14.
11. Иоан. 21:15-25.

************************************

На Литургијата:

1. Првата книга, о Теофиле, ја напишав за сè она што Исус почна и да врши и да учи,
2. до денот, кога се вознесе. откако преку Светиот Дух им даде заповеди на апостолите, што беше ги избрал,
3. а на кои им се претстави жив по Своето страдање со многу верни докази, јавувајќи им се преку четириесетте дни и зборувајќи им за царството Божјо.
4. И собирајќи ги, Он им заповеда: „Не оддалечувајте се од Ерусалим, туку чекајте го ветувањето од Отецот, за кое сте слушале од Мене!
5. Зашто Јован крштаваше со вода, а вие, не по многу дни од денес, ќе бидете крстени со Светиот Дух.”
6. А тие, кога се собраа, Го прашаа велејќи: „Во ова време ли го востановуваш, Господи, царството Израилево?”
7. И Он им одговори: „Не е ваше да ги знаете времињата или годините, што Отецот ги задржал во Своја власт;
8. но ќе примите сила, кога врз вас ќе слезе Светиот Дух; и ќе Ми бидете сведоци во Ерусалим и во цела Јудеја и Самарија, и дури до крајот на земјата.”

*******

1. Во почетокот беше Словото, и Словото беше +во Бога, и Бог беше Словото.
2. Тоа во почетокот беше во Бога.
3. Сè стана преку Него и без Него ништо не стана, што стана.
4. Во Него имаше Живот и Животот им беше светлина на луѓето.
5. И Светлината во темнина свети и мракот на ја опфати.
6. Имаше еден човек по име Јован, пратен од Бога;
7. тој дојде за сведоштво, да сведочи за Светлината, та сите да поверуваат преку него.
8. Тој не беше Светлина, туку да сведочи за Светлината.
9. Постоеше вистинска Светлина, Која го просветлува секој човек, што доаѓа на светов.
10. Во светот беше и светот преку Него стана, но светот не Го позна.
11. Дојде при Своите и Своите не Го примија.
12. А на сите што Го примија – на сите што веруваа во Неговото име – им даде можност да станат синови Божји:
13. кои не од крв, ни од похот машка, а од Бога се родија.
14. И Словото стана тело и се всели во нас, полно со благодат и вистина; и ние ја видовме Неговата слава, слава како на Единороден од Отецот.
15. Јован сведочеше за Него и велеше зборувајќи: „Овој е за Кого реков: Оној, Кој иде по мене, ме испревари, оти постоеше порано од мене!”
16. И од Неговата полнота ние сите примивме благодат врз благодат;
17. зашто Законот беше даден преку Мојсеја, а благодатта и вистината произлегоа од Исуса Христа.

**********

На Вечерната:

**********

Светол Понеделник –

12. Тогаш тие се вратија во Ерусалим од планината, наречена Елеон, која се наоѓа близу до Ерусалим, колку еден саботен ден одење.
13. И кога дојдоа, се искачија во горната одаја, каде што живееја Петар и Јаков, Јован и Андреј, Филип и Тома, Вартоломеј и Матеј, Јаков Алфеев и Симон Зилот и Јуда Јаковов.
14. Тие сите еднодушно беа постојано во молитва и молење со некои жени и со Марија, мајката на Исуса, и со браќата Негови.
15. А во тие дни Петар стана меѓу учениците и рече:
16. – а беа се собрале околу сто и дваесет души – „Мажи, браќа! Требаше да се исполни напишаното, како што беше претскажал Светиот Дух преку устата Давидова за Јуда, водачот на оние што Го фатија Исуса,
17. зашто тој беше вброен кон нас и беше примил дел од оваа служба;

******

21. И така, потребно е пак еден од оние луѓе, што беа со нас за сето време, додека пребиваше и општеше со нас Господ Исус,
22. почнувајќи од крштавањето Јованово па до денот, кога се вознесе од нас, да биде сведок со нас за Неговото воскресение.”
23. И поставија двајца: Јосифа, наречен Варсава, а по прекар Јуст, и Матиј;
24. потоа се помолија и рекоа: „Ти, Господи, Кој ги познаваш срцата на сите, покажи од овие двајца еден, кого си го избрал,
25. за да прими дел од оваа служба и од апостолството, од кое отпадна Јуда, за да си отиде на своето место!”
26. И фрлија ждреб за нив, и ждребот падна на Матиј; и тој се вброи кон единаесетте апостоли.

*********

18. Бога никој никогаш не Го видел; Единородниот Син, Кој е во крилото на Отецот – Он Го објави.
19. И тоа е сведоштвото на Јована, кога Јудејците испратија од Ерусалим свештеници и левити за да го прашаат: „Кој си Ти?”
20. Тој призна и не одрече, а објави: „Не сум јас Христос.”
21. И го прашаа: „А што си? Илија ли си ти?” Одговори: „Не сум.” „Пророк ли си?” И одговори: „Не.”
22. А тие Му рекоа: „Па кој си, за да можеме да им одговориме на оние, што нè испратија; што велиш за себе?”
23. Тој рече: „Јас сум глас на оној што вика во пустината: израмнете го патот на Господа,” како што +вели пророкот Исаија.
24. А испратените беа од фарисеите;
25. И го запрашаа, велејќи: „Зошто тогаш крштаваш, кога не си Христос, ни Илија, ниту пророк?”
26. Јован им одговори и рече: „Јас крштавам со вода, но меѓу вас стои Еден, Кого вие не Го познавате.
27. Он е Оној што иде по мене, Кој беше пред мене, и Кому јас не сум достоен да Му ги одврзам ремењата од обувките Негови.”
28. Ова се случи во Витавара, отаде Јордан, каде што крштаваше Јован.

*********

Светол Вторник –

14. Тогаш Петар стана со единаесетте, го подигна гласот свој и им рече: „Луѓе Јудејци и вие сите што живеете во Ерусалим, знајте го ова и внимавајте на моите зборови:
15. овие луѓе не се пијани, како што мислите вие, зашто е третиот час од денот:
16. но тоа е претскажано преку пророкот Јоил:
17. »И ете во последните дни«, рече Бог, »ќе излеам од Мојот Дух на секое тело и ќе пророкуваат синовите ваши и ќерките ваши, и младичите ваши ќе имаат виденија и старците ваши ќе сонуваат соништа;
18. и во тие дни врз слугите Мои и слугинките Мои ќе излеам од Мојот Дух, и тие ќе пророкуваат.
19. И ќе покажам чудеса на небесата и знаци долу на земјата, крв, и оган, и чад.
20. Сонцето ќе премине во темнина, а месечината во крв, и тоа уште пред да настапи големиот и славен ден Господов.
21. И тогаш, секој што ќе го призове името Господово, ќе се спаси.«

*******

12. Но Петар стана и отиде бргу до гробот, и кога се наведна, го виде внатре само покровот и се врати, чудејќи се сам во себе за она што станало.
13. Во истиот ден двајца од нив одеа во едно село, по име Емаус, кое беше оддалечено од Ерусалим шеесет стадии;
14. и зборуваа помеѓу себе за сите овие настани.
15. И кога разговараа и се запрашуваа еден со друг, Сам Исус се приближи и одеше со нив;
16. но очите им се замрежија за да не Го познаат.
17. А Он им рече: „Какви се тие зборови што ги разменувате помеѓу себе одејќи и зошто сте нажалени?”
18. Едниот од нив, по име Клеопа, Му одговори и рече: „Единствен туѓинец ли си ти во Ерусалим, та не си разбрал, што стана во него овие дни?”
19. И ги праша: „Што?” Тие Му одговорија: „Она што стана со Исуса Назареецот, Кој беше пророк, силен на дело и на слово, пред Бога и пред сиот народ;
20. дека нашите првосвештеници и управници Го предадоа да биде осуден на смрт и Го распнаа;
21. а ние се надевавме оти е Он Оној што треба да го избави Израилот; но и покрај сето тоа, денес е веќе трет ден, откако стана ова.
22. А и некои жени од нашите нè исплашија; тие биле рано на гробот,
23. и не го нашле телото Негово; и кога се вратија, рекоа дека им се јавиле ангели и дека им кажале оти е Он жив.
24. Отидоа на гробот и некои од нашите и најдоа исто така, како што рекоа жените; но Него не Го виделе.”
25. Тогаш им рече: „О, безумни и тврди по срце, да верувате во сè што рекле пророците!
26. Не требаше ли така да пострада Христос и да влезе во Својата слава?”
27. Па, како почна од Мојсеја и од сите пророци, им зборуваше што е кажано за Него во целото Писмо.
28. И тие се приближија до селото, во кое одеа; а Он се направи како да сака да продолжи.
29. Но тие Го задржаа, велејќи: „Остани со нас, оти денот превали и наскоро ќе се стемни!” Он влезе и остана со нив.
30. А кога седеше со нив на трпеза, зеде леб, го благослови, го прекрши и им подаде;
31. тогаш им се отворија очите и тие Го познаа; но Он стана невидлив за нив.
32. И си рекоа еден на друг: „Зар не гореа срцата наши, кога ни зборуваше по патот и кога ни го објаснуваше Писмото?”
33. Па во истиот час станаа, се вратија во Ерусалим и ги најдоа собрани единаесетте и оние што беа со нив,
34. каде што говореа дека Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симона.
35. И тие кажаа за она, што им се случи по патот и како Го познаа, кога го прекршувал лебот.

*********

Светла Среда –

22. Луѓе Израилци, ислушајте ги овие зборови: Исуса Назареецот, Човекот посведочен пред вас од Бога со сили, чудеса и знаци, што ги направи Бог преку Него, како што и самите знаете,
23. Него, според определениот совет, и предвидувањето Божјо предаден, вие Го фативте и, откако Го приковавте со рацете на беззакониците, Го убивте.
24. Но Бог Го воскресна, откако Го ослободи од врските на смртта, бидејќи таа немаше сила да Го задржи.
25. Оти Давид за Него вели: »Секогаш Го гледав пред себеси Господа зашто Он е од мојата десна страна, за да не се поместам.
26. Затоа се развесели срцето мое и се возрадува јазикот мој; а уште и телото мое ќе почива во надеж, –
27. зашто Ти нема да ја оставиш душата моја во ад, ниту, пак, ќе позволиш Твојот праведник да види распаѓање.
28. Ти си ми Ги покажал патиштата на животот: Ти ќе ме исполниш со радост преку лицето Свое.«
29. Мажи, браќа, нека ми е позволено да ви зборувам слободно за прататкото Давида, дека тој умре и погребан беше, а гробот негов е меѓу нас дури до денешниов ден.
30. Па, бидејќи беше пророк и знаејќи дека Бог со клетва му беше ветил од плодот на неговите бедра да Го воздигне по плот Христа и да Го постави на престолот Свој,
31. предвиде и кажа за воскресението на Христа, дека душата Негова нема да се остави во пеколот и дека телото Негово нема да види распаѓање.
32. Овој Исус Го воскресна Бог, за кое сме ние сите сведоци.
33. И така, Он, откако беше вознесен со десницата Божја и Го прими Светиот Дух, ветен од Отецот, го излеа ова, што го гледате сега вие и го слушате.
34. Оти Давид не отиде на небесата, но сам кажа: »Му рече Господ на мојот Господ: седи од Мојата десна страна,
35. додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.«
36. И така, насигурно нека знае сиот Израилев дом, дека Оној Исус, Кого вие Го распнавте, Бог Го направи Господ и Христос.”

********

35. А на другиот ден, пак, стоеше Јован и двајца од неговите ученици.
36. И штом Го виде Исуса да врви, рече: „Еве Го Јагнето Божјо!”
37. Кога ги чуја од него тие зборови, обата ученика отидоа по Исуса.
38. А Исус, кога се сврти и виде дека одат по Него, им рече: „Што барате?” Тие Му одговорија: „Рави (што значи – Учителе) каде живееш?”
39. Им рече: „Дојдете и видете!” Тие отидоа и видоа каде живее; и останаа тој ден при Него. Беше околу десеттиот час.
40. А еден од двајцата, што беа чуле за Исуса и беа тргнале по Него, беше Андреј братот на Симона Петра.
41. Тој прв го најде брата си Симона и му рече: „Го најдовме Месија, кое значи: Христос!”
42. И го одведе при Исуса. А Исус, кога го погледа, му рече: „Ти си Симон, син Јонин; ти ќе се наречеш Кифа, што значи: Петар – камен.”
43. На другиот ден Исус намисли да отиде во Галилеја и го најде Филипа, па му рече: „Врви по Мене!”
44. И Филип беше од Витсаида, од градот на Андреја и Петра.
45. Филип го најде Натанаила и му рече: „Го најдовме Исуса, синот Јосифов од Назарет, за Кого пишуваше Мојсеј во Законот, и Пророците!”
46. А Натанаил му рече: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет?” Филип му одговори: „Дојди и види!”
47. Исус, пак, кога го виде Натанаила да иде при Него, рече: „Еве вистински Израилец, во кого нема лукавство.”
48. Натанаил Му рече: „Од каде ме познаваш?” Исус му одговори и рече: „Уште пред да те повика Филип, кога беше под смоквата, Јас те видов.”
49. Му одговори Натанаил и рече: „Рави! Ти си Син Божји, Ти си Царот Израилев!”
50. А Исус, одговарајќи, му кажа: „Веруваш, оти ти реков дека те видов под смоквата; ќе видиш повеќе од ова.”
51. И пак рече: „Вистина, вистина ви велам: отсега ќе го гледате небото отворено и ангелите Божји како се искачуваат и слегуваат над Синот Човечки.”

*******

Светол Четврток –

38. А Петар им рече: „Покајте се и секој од вас да се крсти во името на Исуса Христа за простување на гревовите; и ќе примите дар од Светиот Дух.
39. Зашто за вас е ветувањето, за вашите деца и за сите што се далеку, што ќе ги повика Господ, нашиот Бог.”
40. И со многу други зборови сведочеше и ги молеше, велејќи: „Спасувајте се од овој пакостен род!”
41. И така оние, што од срце ги примија неговите зборови, се крстија и се присоединија во тој ден околу три илјади души.
42. И беа постојани во учењето апостолско, во општувањето, во кршењето леб и во молитвите.
43. И страв ја обзеде секоја душа, зашто многу чудеса и знаци се вршеа преку апостолите.

*******

1. Меѓу фарисеите беше еден човек по име Никодим, кнез јудејски.
2. Тој дојде при Исуса ноќно време и Му рече: „Рави! Знаеме дека си Ти учител, дојден
од Бога, зашто никој не може да ги прави овие чудеса, што ги правиш Ти, ако не е со него Бог.”
3. Му одговори Исус и рече: „Вистина, вистина ти велам: ако некој не се роди одозгора, не може да го види царството Божјо.”
4. Никодим Му рече: „Како може човек да се роди, кога е стар? Зар може по вторпат да влезе во утробата на мајка си и да се роди?”
5. А Исус му одговори: „Вистина, вистина ти велам: ако некој не се роди од вода и Дух, не може да влезе во царството Божјо;
6. зашто, роденото тело од тело, тело е; а роденото од Дух, дух е.
7. Затоа, не чуди се што ти реков: вие треба да се родите одозгора.
8. Ветрот дува каде што сака и гласот негов го слушаш, но не знаеш од каде иде и на каде оди; така е со секој човек роден од Дух.”
9. Никодим Му одговори и рече: „Како може тоа да биде?”
10. Исус одговори и му рече: „Ти си учител Израилев, па тоа ли не го знаеш?
11. Вистина, вистина ти велам: ние зборуваме за она, што знаеме, и сведочиме за она, што сме виделе; а вие нашето сведоштво не го примате.
12. Кога за земни работи ви зборував и не верувавте, како ќе поверувате, ако би ви говорел за небесните?
13. Никој не се искачи на небото, освен Синот Човечки, Кој слезе од небото и Кој пребива на небото.
14. И како што Мојсеј ја подигна змијата во пустината, така треба да се издигне и Синот Човечки,
15. та секој што верува во Него, да не загине, но да има живот вечен.

******

Светол Петок –

1. Петар и Јован заедно влегуваа во храмот во деветтиот молитвен час.
2. Имаше еден човек, фатен уште во мајчина утроба, кого го носеа и поставуваа секој ден пред вратата на храмот, наречена Красна, за да проси милостина од оние што влегуваа во храмот.
3. Штом ги виде тој Петра и Јована, кога сакаа да влезат во храмот, и од нив запроси милостина.
4. А Петар се вгледа во него заедно со Јована и му рече: „Погледај нè!”
5. И тој ги гледаше настојчиво, надевајќи се од нив нешто да добие.
6. Но Петар рече: „Сребро и злато јас немам, а – што имам, тоа ти давам – во името на Исуса Христа Назареецот стани и оди!”
7. И како го фати за десната рака, го исправи и веднаш му се зацврснаа стапалата и глуждовите;
8. и штом скокна, застана и прооди, и влезе во храмот заедно со нив, скокајќи и фалејќи Го Бога.

*******

5. Бидејќи вие треба да ги имате истите мисли, што ги има Исус Христос,
6. Кој, иако беше во обличје Божјо, сепак не држеше многу до тоа што е еднаков со Бога;
7. но Сам Себе се понизи, откако зеде обличје на слуга и се изедначи со луѓето; +и по вид се покажа како човек;
8. Сам се смири, откако стана послушен дури до самата смрт, и тоа смрт на крст.
9. Па затоа и Бог високо Го издигна и +Му даде име, што е над секое име,
10. та во името на Исуса да ги преклони колената на сè што е небесно, земно и подземно,
11. и секој јазик да исповеда дека Исус Христос е Господ, за слава на Бога Отецот.

******

12. Потоа слезе во Капернаум, Он и мајка Му, и браќата Негови, и учениците Негови; и таму останаа неколку дена.
13. Се приближуваше Пасха јудејска, и Исус се искачи во Ерусалим;
14. и ги затече во храмот оние што продаваа волови, овци и гулаби, и менувачите на пари – како седат.
15. И кога направи бич од врвци, ги истера од храмот сите, и овците и воловите; а на менувачите им ги растури парите и ги испреврти масите;
16. па им рече на оние што продаваа гулаби: „Носете го тоа одовде, и од домот на Мојот Отец немојте да правите дом за тргување!”
17. Учениците, пак, Негови тогаш се сетија дека е напишано: „Ревноста за Твојот Дом Ме изеде.”
18. А Јудејците одговорија и Му рекоа: „Со каков знак ќе ни докажеш дека можеш да го правиш тоа?”
19. И им одговори Исус и рече: „Урнете го овој храм и за три дена ќе го подигнам.”
20. А Јудејците рекоа: „Овој храм е граден четириесет и шест години, а Ти за три дена ли ќе го подигнеш?”
21. Но Он говореше за храмот на Своето тело.
22. А кога воскресна од мртвите, се сетија учениците Негови дека за ова беше говорел, и поверуваа на Писмото и на зборот, што го беше рекол Исус.

********

Светла Сабота –

11. И бидејќи исцелениот хром не се одделуваше од Петра и Јована, затоа кон нив пријде сиот зачуден народ во тремот, наречен Соломонов.
12. А Петар, штом го виде тоа, му рече на народот: „Луѓе Израилци, што се чудите на ова, и што сте се загледале во нас, како со своја сила или побожност да направивме овој да оди?
13. Бог Авраамов, Исаков и Јаковов, Бог на татковците наши Го прослави Својот Син Исуса, Кого вие Го предадовте и од Кого се одрековте пред лицето на Пилата, кога тој реши да Го пушти.
14. Но вие се одрековте од Светиот и Праведниот и измоливте да ви се подари човек убиец,
15. а Началникот на животот Го убивте, Кого Бог Го воскресна од мртвите, за што сме ние сведоци.
16. И поради верата во Неговото име, овој, кого вие го гледате и познавате, го потврди името Негово; а верата во Него го исцели и него пред сите вас.

*******

22. Потоа дојде Исус со учениците Свои во земјата Јудејска, и таму живееше со нив и крштаваше.
23. А Јован крштаваше во Енон, близу Салим, зашто таму имаше многу вода; и доаѓаа и се крштаваа,
24. оти Јован уште не беше фрлен в затвор.
25. Тогаш настана расправија меѓу учениците Јованови и Јудејците околу очистувањето.
26. И дојдоа при Јована и му рекоа: „Учителе, Оној што беше со тебе отаде Јордан и за Кого ти сведочеше, ете, Он крштава и сите одат при Него.”
27. А Јован одговори и рече: „Не може човек ништо да прими, ако не му е дадено од небото.
28. Вие сами сте мои сведоци дека реков: »Јас не сум Христос, но сум испратен пред Него.«
29. Оној што има невеста, младоженец е; а пријателот на младоженецот, кој стои и слуша, многу се радува на гласот од младоженецот. Оваа, пак, моја радост се исполни.
30. Он треба да расте, а јас да се смалувам!
31. Кој доаѓа одозгора, тој е над сите; а кој е од земјата, земен е и како земен зборува. Кој доаѓа од небото, над сите е.
32. И за она што виде и чу, за тоа сведочи; и сведоштвата Негови никој не ги прима.
33. Кој го примил Неговото сведоштво, потврдил дека Бог е вистинит.

***********

На Пасха –

1. Кога измина саботата, на осамнување во првиот ден на седмицата, дојдоа Марија Магдалина и другата Марија да го видат гробот.
2. И ете, стана голем потрес: ангел Господов слезе од небото, пристапи, го отстрани каменот од гробната врата и седна на него;
3. лицето му беше како молња, а алиштата – бели како снег;
4. а стражарите, уплашени од него, трепереа и беа како мртви.
5. Ангелот се обрна кон жените и им рече: „Не бојте се; знам дека Го барате Исуса распнатиот;
6. не е овде, воскресна, како што беше рекол; дојдете и видете го местото, каде што лежел Господ,
7. па отидете бргу и кажете им на учениците Негови, дека Он воскресна од мртвите. И ете, ќе отиде пред вас во Галилеја; таму ќе Го видите. Ете, ви кажав.”
8. И како излегоа брзо од гробот, тие со страв и голема радост отрчаа да им соопштат на учениците Негови.
9. Кога одеа да им јават на Неговите ученици, Исус ги пресретна и рече: „Радувајте се!” А тие се приближија, ги опфатија нозете Негови и Му се поклонија.

*****

******

**********

Утрени воскресни евангелија –

16. А единаесетте ученици отидоа во Галилеја, во гората, каде што им беше заповедал Исус;
17. па, штом Го видоа, Му се поклонија; а некои се сомневаа.
18. А Исус, кога се приближи, проговори и рече: „Ми се даде секаква власт на небото и на земјата.
19. Одете и научете ги сите народи, крштавајќи ги во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух,
20. и учејќи ги да пазат сè што сум ви заповедал; и ете, Јас сум со вас преку сите дни до свршетокот на светот. Амин!”

******

1. Штом мина сабота, Марија Магдалина, Марија Јаковова и Саломија купија мириси, за да
дојдат и Го помажат Исуса.
2. И во првиот ден од седмицата, дојдоа на гробот многу рано, кога изгреваше сонцето.
3. па си зборуваа помеѓу себе: „Кој ќе ни го одвали каменот од вратата на гробот?”
4. И кога погледнаа, видоа дека каменот е одвален, а тој беше многу голем.
5. Штом влегоа во гробот, видоа еден млад човек, облечен во бели алишта, како седи од десната страна; и се уплашија многу.
6. А тој им рече: „Не бојте се! Вие Го барате Исуса Назареецот, Распнатиот. Он воскресна, не е овде. Еве го местото каде што беше положен.
7. Но одете, кажете им на учениците Негови и на Петра, дека Он пред вас ќе отиде во Галилеја; таму ќе Го видите, како што ви беше рекол.”
8. Па, штом излегоа, побегнаа од гробот, зашто ги опфати страв и ужас, и никому ништо не рекоа, оти се боеја.

******

9. А Исус, кога воскресна во првиот ден од седмицата, ѝ се јави најнапред на Марија Магдалина, +од која беше истерал седум демони.
10. Таа отиде и им јави на оние, што беа со Него и што плачеа и ридаа;
11. но тие, кога чуја дека е Он жив, и дека таа Го видела, не поверуваа.
12. Потоа се јави во друг вид на двајца од нив по пат, кога одеа в село.
13. И штом се вратија, тие им кажаа на другите; но и ним не им поверуваа.
14. Најпосле им се јави на единаесетте, кога беа на трпеза, и ги укори за нивното неверие и жестокосрдечност, зашто не им поверуваа на оние, кои Го видоа воскреснат.
15. Па им рече: „Одете по сиот свет и проповедајте го Евангелието на секое создание.
16. Кој ќе поверува и се крсти, ќе биде спасен; а кој не поверува, ќе биде осуден.
17. А знаците, на оние што ќе поверуваат, ќе им бидат овие: со Моето име ќе истеруваат бесови; +ќе говорат нови јазици;
18. ќе фаќаат змии и ако нешто смртоносно испијат, нема да им навреди; +на болни ќе полагаат раце и тие ќе оздравуваат.”
19. А по разговорот со нив, Господ се вознесе на небо и +седна од десната страна на Бога.
20. Тие, пак, отидоа и проповедаа насекаде; и Господ го поткрепуваше словото нивно со чудеса, што се јавуваа. Амин!

******

1. Во првиот ден на седмицата, многу рано, тие дојдоа на гробот, носејќи ги приготвените мириси, а заедно со нив беа и некои други;
2. но плочата на гробот ја најдоа превртена.
3. И како влегоа, не го најдоа телото на Господа Исуса.
4. И додека се чудеа на тоа, одеднаш пред нив застанаа двајца мажи во светли облеки;
5. тие се уплашија и ги наведнаа лицата кон земјата, а овие им рекоа: „Зошто Го барате Живиот меѓу мртвите?
6. Он не е овде, а воскресна; сетете се како ви рече, кога беше уште во Галилеја,
7. говорејќи, дека Синот Човечки треба да биде предаден на луѓе грешници и да биде распнат, и на третиот ден да воскресне.”
8. И се сетија на Неговите зборови.
9. Па штом се вратија од гробот, им го соопштија сето тоа на единаесетте и на сите други.
10. А тие беа Марија Магдалина, и Јоана, и Марија Јаковова и други со нив, што им го кажаа тоа на апостолите.
11. И нивните зборови им изгледаа како лага, и не им поверуваа.
12. Но Петар стана и отиде бргу до гробот, и кога се наведна, го виде внатре само покровот и се врати, чудејќи се сам во себе за она што станало.

*******

13. Во истиот ден двајца од нив одеа во едно село, по име Емаус, кое беше оддалечено од Ерусалим шеесет стадии;
14. и зборуваа помеѓу себе за сите овие настани.
15. И кога разговараа и се запрашуваа еден со друг, Сам Исус се приближи и одеше со нив;
16. но очите им се замрежија за да не Го познаат.
17. А Он им рече: „Какви се тие зборови што ги разменувате помеѓу себе одејќи и зошто сте нажалени?”
18. Едниот од нив, по име Клеопа, Му одговори и рече: „Единствен туѓинец ли си ти во Ерусалим, та не си разбрал, што стана во него овие дни?”
19. И ги праша: „Што?” Тие Му одговорија: „Она што стана со Исуса Назареецот, Кој беше пророк, силен на дело и на слово, пред Бога и пред сиот народ;
20. дека нашите првосвештеници и управници Го предадоа да биде осуден на смрт и Го распнаа;
21. а ние се надевавме оти е Он Оној што треба да го избави Израилот; но и покрај сето тоа, денес е веќе трет ден, откако стана ова.
22. А и некои жени од нашите нè исплашија; тие биле рано на гробот,
23. и не го нашле телото Негово; и кога се вратија, рекоа дека им се јавиле ангели и дека им кажале оти е Он жив.
24. Отидоа на гробот и некои од нашите и најдоа исто така, како што рекоа жените; но Него не Го виделе.”
25. Тогаш им рече: „О, безумни и тврди по срце, да верувате во сè што рекле пророците!
26. Не требаше ли така да пострада Христос и да влезе во Својата слава?”
27. Па, како почна од Мојсеја и од сите пророци, им зборуваше што е кажано за Него во целото Писмо.
28. И тие се приближија до селото, во кое одеа; а Он се направи како да сака да продолжи.
29. Но тие Го задржаа, велејќи: „Остани со нас, оти денот превали и наскоро ќе се стемни!” Он влезе и остана со нив.
30. А кога седеше со нив на трпеза, зеде леб, го благослови, го прекрши и им подаде;
31. тогаш им се отворија очите и тие Го познаа; но Он стана невидлив за нив.
32. И си рекоа еден на друг: „Зар не гореа срцата наши, кога ни зборуваше по патот и кога ни го објаснуваше Писмото?”
33. Па во истиот час станаа, се вратија во Ерусалим и ги најдоа собрани единаесетте и оние што беа со нив,
34. каде што говореа дека Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симона.
35. И тие кажаа за она, што им се случи по патот и како Го познаа, кога го прекршувал лебот.

********

36. Додека тие уште зборуваа за тоа, Сам Исус застана среде нив и им рече: „Мир вам!”
37. А тие, така збунети и уплашени, помислија оти гледаат дух.
38. Но Он им рече: „Што се плашите и зошто такви мисли влегуваат во срцата ваши?
39. Видете ги рацете Мои и нозете Мои: Јас сум Истиот; допрете се до Мене и гледајте; зашто духот нема тело и коски, а, како што гледате, Јас имам.”
40. А кога го рече тоа, им ги покажа рацете и нозете.
41. Но, додека тие од радост уште не веруваа и се чудеа, Он им рече: „Имате ли овде нешто за јадење?”
42. Тие Му дадоа парче риба печена и мед со саќе.
43. И кога зеде, јадеше пред нив.
44. Па им рече: „Ете, тоа е она за што ви зборував уште додека бев со вас, оти треба да се исполни сè што е напишано за Мене во Законот Мојсеев и кај Пророците, и во Псалмите.”
45. Тогаш им го отвори умот за да ги разбираат Писмата,
46. и им рече: „Така е напишано и така требаше да пострада Христос и да воскресне од мртвите на третиот ден,
47. и да биде проповедано во Неговото име и покајание и проштавање на гревовите кај сите народи, почнувајќи од Ерусалим;
48. а вие сте сведоци за ова.
49. И ете, Јас ќе го испратам врз вас ветувањето од Мојот Отец; а вие останете во градот Ерусалим, дури не се облечете во сила одозгора.”
50. И ги изведе надвор во Витанија, па кога ги подигна рацете, ги благослови.
51. И кога ги благословуваше, се оддели од нив и се вознесе на небото;
52. тие Му се поклонија и се вратија во Ерусалим со голема радост.
53. И беа постојано во храмот, каде што Го прославуваа и благословуваа Бога. Амин!

********

1. Во првиот ден од седмицата Марија Магдалина дојде на гробот рано, уште дури беше темно, и виде дека каменот од гробот е поместен.
2. Тогаш отрча и дојде при Симона Петра и при другиот ученик, кого Исус го љубеше, и им рече: „Го дигнале Господа од гробот и не знам каде Го положиле.”
3. Тогаш излезе Петар и другиот ученик, и појдоа кон гробот.
4. И обајцата трчаа заедно; но другиот ученик отрча побргу од Петра и прв дојде до гробот.
5. И кога се наведна, виде дека лежи само повојот; но не влезе.
6. По него дојде Симон Петар, влезе во гробот и виде дека само повојот стои;
7. а крпата, што Му беше на главата Негова, не стоеше при повојот, туку одделно, свиткана на едно место.
8. Тогаш влезе и другиот ученик, кој прв дојде до гробот, и виде, и поверува,
9. оти уште не го знаеја Писмото, дека Он треба да воскресне од мртвите.
10. Тогаш учениците се вратија дома.

*******

11. А Марија стоеше кај гробот однадвор и плачеше. И, плачејќи, се наведна над гробот;
12. и виде два ангела во бели облеки како седат, едниот кај главата, а другиот кај нозете, каде што беше лежало телото Исусово.
13. И тие ѝ рекоа: „Жено, зошто плачеш?” Им одговори: „Го кренале Господа мој и не знам каде Го положиле.”
14. Штом го рече ова, се заврти назад и Го виде Исуса како стои; но не знаеше оти е Исус.
15. Исус ѝ рече: „Жено, зошто плачеш? Кого го бараш?” Таа, мислејќи дека е градинарот, Му рече: „Господине, ако си Го зел Ти, кажи ми каде си Го положил, и јас ќе Го земам.”
16. Исус ѝ рече: „Марија!” Таа се заврти и Му рече: „Равуни” – што значи „Учителе!”
17. И рече Исус: „Не допирај се до Мене, оти уште не сум се вратил при Мојот Отец; туку отиди при браќата Мои и кажи им: се враќам при Својот Отец и вашиот Отец, при Својот Бог и при вашиот Бог.”
18. Дојде Марија Магдалина и им кажа на учениците, дека Го видела Господа и дека тоа ѝ рекол.

******

19. А вечерта во истиот ден, првиот ден од седмицата, кога вратата, каде што беа учениците Негови собрани, беше затворена поради страв од Јудејците, дојде Исус, застана насреде и им рече: „Мир вам!”
20. И ова како го рече, им ги покажа рацете и нозете и ребрата Свои. Се зарадуваа тогаш учениците, штом Го видоа Господа.
21. А Исус пак им рече: „Мир вам! Како што Ме прати Отецот, така и Јас ве праќам.”
22. И кога им го кажа ова, дувна и им рече: „Примете Дух Свети!
23. На кои ќе им ги простите гревовите, ќе им се простат, а на кои ќе им ги задржите, ќе им се задржат.”
24. А Тома, еден од дванаесетте, наречен Близнак, не беше со нив, кога дојде Исус.
25. Другите ученици му рекоа: „Го видовме Господа.” А тој им рече: „Дури не ги видам раните од клинците на рацете Негови, и не го ставам прстот свој во раните од клинците, и не ја ставам раката своја во ребрата Негови, нема да поверувам.”
26. А по осум дена учениците Негови пак беа собрани, и Тома со нив. Дојде Исус, кога вратата беше заклучена, застана помеѓу нив и рече: „Мир вам!”
27. Потоа му рече на Тома: „Дај го прстот свој овде и види ги рацете Мои; дај ја раката своја и стави ја во ребрата Мои; и не биди неверлив, но верлив!”
28. Одговори Тома и му рече: „Господ мој и Бог мој!”
29. Исус му рече: „Тома, ти поверува, оти Ме виде; блажени се оние, кои не виделе, а
поверувале!”
30. И многу други чудеса изврши Исус пред учениците Свои, што не се запишани во оваа книга.
31. А овие се запишани, за да поверувате дека Исус е Христос, Син Божји, и верувајќи да имате живот во Неговото име.

*******

1. Потоа пак им се јави Исус на учениците Свои кај Тиверијадското Море. А тоа се случи вака:
2. Беа заедно Симон Петар и Тома, кого го викаа Близнак, и Натанаил од Кана Галилејска, и Заведеевите синови, и двајца други од учениците Негови.
3. Симон Петар им рече: „Ќе одам да ловам риба.” Му рекоа: „И ние ќе дојдеме со тебе.” Тогаш излегоа и веднаш влегоа во кораб, но таа ноќ ништо не уловија.
4. А кога се раздени, застана Исус на брегот, само учениците не Го познаа дека е Исус.
5. Исус им рече: „Деца, имате ли нешто за јадење?” Му одговорија: „Не.”
6. А Он им рече: <Фрлете ја мрежата од десната страна на коработ и ќе најдете!” Ја фрлија, и не можеа веќе да ја извлечат од многу риби.
7. Тогаш ученикот, што го сакаше Исус, му рече на Петра: „Господ е.” А Симон Петар, штом чу дека е Господ, си ја препаша облеката – оти беше необлечен, и се фрли во морето.
8. А другите ученици, влечејќи ја мрежата со риби, дојдоа со кораб, оти не беа далеку од брегот, но само околу двесте лакти.
9. Кога пак излегоа на земјата, видоа накладен оган, и на него ставена риба и леб.
10. Исус им рече: „Донесете од рибите што ги уловивте сега!”
11. А Симон Петар влезе и ја извлече мрежата на земја, полна со крупни риби, на број сто педесет и три; и макар што беа толку многу, мрежата не се скина.
12. Исус им рече: „Дојдете, јадете!” И никој не смееше да Го праша: „Кој си Ти?”, оти гледаа дека е Господ.
13. Се приближи Исус, зеде леб и им даде, исто така и риба.
14. Ова беше веќе третпат како им се јави Исус на учениците Свои, откако воскресна од мртвите.

*******

15. А кога завршија со јадењето, Исус му рече на Симона Петра: „Симоне Јонин, Ме љубиш ли повеќе отколку овие?” Петар Му рече: „Да, Господи, Ти знаеш дека Те сакам.” Исус му рече: „Паси ги јаганцата Мои!”
16. Го праша пак, повторно: „Симоне Јонин, љубиш ли Ме?” Петар Му кажа: „Да, Господи, Ти
знаеш дека Те сакам.” Исус му рече: „Паси ги овците Мои!”
17. И по третпат му рече: „Симоне Јонин, Ме сакаш ли?” Петар се нажали дека по третпат го праша: „Ме сакаш ли?” И Му рече: „Господи, Ти сè знаеш; Ти знаеш дека Те сакам.” Исус му рече: „Паси ги овците Мои!
18. Вистина, вистина ти велам: кога беше помлад, сам се опашуваше и одеше каде што сакаше; кога ќе остариш, ќе ги рашириш рацете свои, и друг ќе те опаше и поведе на каде што нејќеш.”
19. А ова го рече, за да покаже со каква смрт ќе Го прослави Петар Бога. И штом го кажа тоа, му рече: „Оди по Мене!”
20. А Петар, кога се заврти, виде дека по него оди оној, кого го милуваше Исус, и кој на вечерата се беше навалил на градите Негови и рекол: „Господи, кој ќе Те предаде?”
21. Штом го виде Петар него, Му рече на Исуса: „Господи, а овој, пак, зошто?”
22. Исус му рече: „Ако сакам тој да остане, дури дојдам, тебе што ти е? Ти врви по Мене!”
23. И се пренесе овој збор меѓу браќата, дека тој ученик нема да умре. Но Исус не му рече дека нема да умре, туку: „Ако сакам тој да остане, додека дојдам, тебе што ти е?”
24. Тој е ученикот, кој сведочи за овие настани и ги напиша; и знаеме дека сведоштвото негово е вистинско.
25. А има многу други работи што ги изврши Исус, и кои, ако би се напишале по ред, ми се чини, не би можеле да се сместат во целиот свет напишаните книги. Амин!

*******

Христос воскресе из мертвих,
смертию смерт поправ
и сущим во гробех живот даровав.

Напишете коментар

Posted by kresall на Мај 5, 2016 во Uncategorized

Ознаки: светла седмица

Коментарите се затворени.

Прв круг (Пасха – Педесетница). Прва недела. Недела на Пасха

Неделя на ПАСХА

Сподели:

Мета :

Blogroll

Скорешни написи

Архиви

Календар